Βρισκόμαστε ακριβώς στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως έρχεται σαν μια πνευματική ανάπαυλα, για να μας θυμίσει όχι μόνο τον Γολγοθά, αλλά και τη νίκη που ακολουθεί. Στο κέντρο αυτής της πορείας προβάλλεται ο Τίμιος Σταυρός. Όχι σαν σύμβολο πόνου, αλλά ως σημείο ελπίδας, πίστης και αγάπης.
Ο Σταυρός, στην ουσία του, είναι το μέγιστο σύμβολο θυσίας. Ο Χριστός δεν υπέμεινε τον Σταυρό απλώς για να πονέσει, αλλά για να λυτρώσει. Και αυτό το παράδειγμα μάς υπενθυμίζει ότι ο κάθε σταυρός που κουβαλάμε στη ζωή, έχει και έναν σκοπό.
Σε μια εποχή που όλα γύρω μας τρέχουν, που οι δοκιμασίες και τα προβλήματα αυξάνονται, αυτή η μέρα έρχεται να μας σταθεί σαν στήριγμα. Μας καλεί να σηκώσουμε με θάρρος τον δικό μας σταυρό – και να τον μετατρέψουμε σε μονοπάτι προς την Ανάσταση.
Μια απλή προσκύνηση, μια προσευχή με πίστη, είναι αρκετή για να ανανεώσει την ψυχή. Ο Τίμιος Σταυρός δεν είναι απλώς ένα ιερό σύμβολο, είναι η πυξίδα μας προς το φως.
Αρθρογραφεί η Αικατερίνη Σοκιαλή – Κίννα
